17
مشعرالحرام حسين(ع)
پس از رد و بدل شدن سخنان، مقرر شد آن شب را كه شب دهم محرم الحرام سال 61 هجرى بود، به اهل بيت پيامبر مهلت دهند. 1 آرام آرام التهاب فروكش كرد و امام همراه با سالكان صراط مستقيم و بهترين بندگان عالم و عارف خدا، در انديشۀ ديدار جمال حق بودند. مهتابِ شبِ دهم محرم، اردوگاه حسينى غرق در مناجات و نماز و نجواى عاشقانه بود؛ گويى راز و نيازشان تنها حلقه‌هاى پيوند ناسوت و ملكوت است.
امام(ع) دستور داد كه خيمه‌ها را به هم نزديك‌تر، و طناب‌هاى خيمه‌ها را به يكديگر متصل كنند. پستى و بلندى‌ها بررسى شد تا مجال نفوذ جنايتكاران غارتگر اموى به خيمه‌ها گرفته شود.
پس از انجام مقدمات، در حاشيۀ پشت خيمه‌هاى اردوگاه توحيد، خندقى حفر شد تا خيمه‌هاى زنان و كودكان در امنيت باشد. داخل خندق هيزم ريختند. در تمامى مراحل كار، نافع بن هلال امام را همراهى مى‌كرد. 2