19او را افزايش مى‌دهد.

واژه «بدا» بارها در قرآن و روايات اسلامى آمده است:

الف) وَ بَدٰا لَهُمْ سَيِّئٰاتُ مٰا كَسَبُوا... (زمر: 48)

[در آن روز] اعمال بدى را كه انجام داده‌اند براى آنها آشكار مى‌شود.

ب) ...وَ بَدٰا لَهُمْ مِنَ اللّٰهِ مٰا لَمْ يَكُونُوا يَحْتَسِبُونَ (زمر: 47)

و از سوى خدا براى آنها امورى ظاهر مى‌شود كه هرگز گمان نمى‌كردند.

ج) بَلْ بَدٰا لَهُمْ مٰا كٰانُوا يُخْفُونَ مِنْ قَبْلُ (انعام: 28)

[آنها پشيمان نيستند] بلكه آنچه [از اعمال و نيات] كه قبلاً پنهان مى‌كردند، در برابر آنها آشكار شده [و به وحشت افتاده‌اند].

امام‌صادق(ع) فرمود:

«ما عُظِّمَ اللهُ عزَّوجلَّ بِمِثْلِ البَداء» ¹؛ «خداوند عزّوجلّ‌به مانند بدا تعظيم نشده است».

پاره‌اى از روايات نيز به محتواى بدا اشاره مى‌كنند؛ چنان‌كه امام صادق(ع) مى‌فرمايد:

مَنْ زَعَمَ أَنَّ الله عزَّوَجَلّ يَبْدُو لَهُ في شَيءٍ لَمْ يَعْلَمْهُ أَمْسِ فَابرَأُوا مِنْهُ. ²

از كسى كه بر اين باور باشد كه براى خداوند بزرگ چيزى آشكار مى‌شود كه در گذشته آن را نمى‌دانسته است، دورى جوييد.

حضرت در روايت ديگر مى‌فرمايد:

ما بَدَا لِلّهِ فِي شَيءٍ إِلّا كانَ في عِلْمِهِ قَبْلَ أَنْ يَبْدُوَ لَهُ. ³

هيچ چيزى براى خداوند ظاهر نمى‌شود، جز آنكه پيش از وجود و ظهورش، براى خداوند آشكار بوده است.