43دردسرها آفريدند.
آيا مى‌توانيم بگوييم پيامبر اسلام(ص) - نعوذبالله - اشتباه كرد كه چهره آن منافقان را افشاء نكرد تا از حوادث آينده جلوگيرى كند و امت را از شرّ منافقان حفظ نمايد؟
2. خداوند نحوه مرگ افراد را تعيين كرده است و عده‌اى نيز در چگونگى مرگ افراد، اعم از قتل يا شهادت دخيل هستند. چگونگى از دنيا رفتن آن فرد قطعى است بى‌آنكه از فرد خاطى و جنايتكار سلب اختيار شود؛ مانند خبر رسول خدا(ص) از شهادت على(ع) و امام حسين(ع) كه تمام منابع اهل سنت نيز نوشته‌اند بدون آنكه از ابن ملجم يا يزيد و يا لشكريان يزيد سلب اختيار شود.
چگونگى شهادت امامان از اين قبيل است؛ از يك سو خداوند به امامان علم به آن واقعه را عنايت نموده و آنان با آنكه علم دارند، به وظايف عادى خود عمل نموده و بر اساس علم غيب خود رفتار نمى‌كنند، بلكه تابع اراده و خواست خدايند.
از سوى ديگر، فرد مجرم نسبت به عمل خود مجبور نيست و از او سلب اختيار نشده است.
در سال سوم هجرى، چند تن از قبيله عضل و قاره، نزد رسول خدا(ص) آمده، گفتند: «اهل قبيله ما مسلمان شده‌اند، چند تن از مسلمانان را براى ياد دادن دين به قبيله ما بفرست». رسول خدا(ص) شش نفر از مسلمانان را با آنها همراه كرد، اما آنها در مكانى به‌نام رجيع چند تن از فرستادگان پيامبر(ص) را به شهادت رساندند و چند تن ديگر را به قريش تحويل دادند. 1
اگر رسول خدا(ص) از اين حيله آگاهى نداشت، چگونه به عالم وحى متصل بود و اگر آگاهى داشت چرا مسلمانان مظلوم را به كام مرگ فرستاد؟