45موشكافانه در آن منطقه نيز به مطلوب خود نرسيد. همه يافته‌هاى او در طيران، برخى نقش‌هاى كوچك عربى با نام‌هاى ثمودى بود.
اين جهانگرد بريتانيايى، پس از ناكامى كنكاش‌هايش، دست نيافتن به نقش‌هايى با خط عبرى را اين‌گونه توجيه مى‌كند:
در آنجا حتى يك نام يا فعاليت يهودى ثبت نشده است. دليل اين امر نيز به ظاهر، به اين موضوع برمى‌گردد كه يهوديان، از اعراب معاصر خود پيشرفته‌تر بوده‌اند. به همين دليل يهوديان در آن دوران، براى ثبت اسناد و نيز مكاتبات خويش، از شاخه‌هاى خرما يا پوست‌هاى نازك استفاده مى‌كردند؛ به همين دليل، باقى‌ماندن اين اسناد و نامه‌نگارى‌ها در محيط مرطوب و عفونى اين منطقه كمتر اتفاق مى‌افتد.
اين سخنان به دور از منطق، بر هيچ سند باستان‌شناسى مبتنى نيست. بلكه دليل‌هاى باستانى تأييد مى‌كنند كه يهوديان خيبر و شهرهاى ديگر حجاز و يمن، از نژاد عرب بوده‌اند و فقط آيين يهوديت را پذيرفته بودند. به همين دليل آنان، براى نگارش همچون ديگر اعراب، از خط عربى بهره مى‌بردند.