28«سين» را در حران بنا كن. مى‌خواهم همه اين سرزمين را به دست تو بدهم. مردم (ساكنان) بابل، پارسيا، نيبو، اور، اوروك، لارسا و كاهنان (مردمى از مناطقى هستند) كه در اكاد زندگى كردند (و) در حق الوهيت بزرگ ايشان اشتباه كردند. آنان نسبت به عدم شناخت خشم هولناك پادشاه خدايان، يعنى «سين‌ننار» گناه كردند؛ زيرا مناسك خود را فراموش كردند و دروغ و سخن نادرست گفتند. آنان مانند سگ‌ها يكديگر را پاره كردند؛ به همين دليل، خدايان از جمله «سين»، بيمارى و گرسنگى را ميان آنان انداخته‌اند؛ به‌طورى‌كه ساكنان، دچار نگون‌بختى شده‌اند؛ اما من از شهر خودم بابل فرار مى‌كنم و به‌سوى تيماو، دادانو، پاداكو، خيبرا و يديخو تا يثربو حركت مى‌كنم. ده سال در اين شهرها مى‌چرخيدم؛ اما وارد شهرم بابل نشدم.

نبونيد، در سال چهارم پادشاهى‌اش (552 ق.م)، تيماء را پايتخت خود قرار داد. بنابر متنى (ميخى) كه بيان شد، وى قدرت و نفوذ خود را بر شهرهايى، مانند خيبر گسترش داد. در اين متن ميخى نام شهرها به شكل زير آمده است:

تيماو(ت-ما-أ. te- ma- a تيماء)؛

دادانو( da-da-nu دادان، «العلا»)؛

پاداكو( pa-dak-ku فدك، «الحائط»)؛

خى‌ايبرا( hi-ib-ra-a خيبر)؛

ياديخو( ia-di-hu ى ديع، الحويط)؛

يثربو ( ia-atri-bu ى ثرب، مدينه منوره).