3پيامبر نشويد؛ تا آن كه به شما اذن داده شود. خداوندا! من به حرمت و احترام صاحب اين حرم شريف، در دوران غيبتش، اعتقاد دارم؛ همان گونه كه به حرمت او در حال حيات، معتقدم و مىدانم كه رسول تو و خلفاى تو-\ كه درود خدا بر همۀ آنان باد-\ نزد تو زندهاند و روزى مىخورند به جايگاه مرا مىبينند؛ سخن مرا مىشنوند و سلام مرا پاسخ مىدهند و تو گرچه گوشم را از شنيدن كلامشان محجوب ساختهاى، ولى دريچۀ فهم مرا به لذت مناجاتشان گشودهاى. خدايا! ابتدا از تو، سپس از پيامبرت،آنگاه از امام معصوم و خليفۀ واجب الاطاعة اجازه مىخواهم و از همۀ فرشتگانى كه گماشته به اين آستان مباركند، اذن مىطلبم. اى پيامبر خدا! آيا وارد شوم؟ اى حجّت خدا! آيا وارد شوم؟ اى فرشتگان مقرب الهى كه مقيم اين درگاهيد! آيا وارد شوم؟ اى مولاى من! اجازه بده كه وارد شوم؛ همچون بهترين اجازه و رخصتى كه به يكى از دوستانت دادهاى. اگر من اهل و شايستۀ ورود نيستم، تو شايستۀ اجازه دادنى».
مرحوم محدث قمى، سپس اذن دخول ديگرى را از علّامۀ مجلسى نقل مىكند كه مفصلتر است و در آن به موضوعات توحيدى، جايگاه والاى رسولان الهى و صاحبان شرايع آسمانى اشاره مىشود و بر نعمت توفيق حضور در مرقد اولياء الله، اداى شكر به درگاه خدا مىشود و با بيان مقام اوصياى معصومين و برگزيدگى آن انسانهاى والا و درخواست توفيق براى حضور همواره و مشتاقانه در حرمهاى پاك آنان، اين گونه اجازۀ ورود درخواست مىشود:
خداوندا!مارا اجازه بده كه وارد اين عرصههاى نورانى شويم؛ جايگاه هايى كه از بندگانت خواستهاى با زيارت آنها، عبوديت خود را نشان دهند. خدايا! اشك ما را در سايۀ خشوع مهابت، جارى ساز و اعضا و جوارح ما را با خضوع بندگى، رام گردان... .
پس از آن، توصيه شده كه با اشك چشم و خشوع قلبى، وارد حرم شوى و به زيارت بپردازى.
معمولاً متن «اذن دخول»، در مدخل ورودى حرم امامان معصوم (عليهم السلام) بر كاشىهاى ديوار نگاشته شده يا بر لوحى نوشته شده و در قاب قرار گرفته شده است و زائران، هنگام ورود، آن را مىخوانند؛ سپس داخل روضۀ منورۀ هر يك از معصومين (عليهم السلام) يا امامزادگان مىشوند.
در مورد زيارت حضرت موسى ابن جعفر (عليهما السلام) در كاظمين، پس از آداب و اذكارى كه در بدو ورود به حرم نقل شده، سفارش شده كه چون به در قبّۀ شريفه رسيدى، بايست و اذن دخول طلب كن و بگو:
أدخل يا رسول الله؟ أدخل يا نبىّ الله؟ أدخل يا محمد بن عبدالله؟ أدخل يا