42انقياد در برابر او كفر باشد، بايد همسر، فرزند، خدمتكار، اجير، رعيت، نظامى‌هاى زير دست نسبت به بالا دست با اطاعت و فرمانبرى از ما فوق، كافر شده باشند. حتى پيامبران خدا نيز به‌خاطر اطاعتى كه از پدران خود داشته‌اند و در برابر آنان خضوع و فروتنى كرده‌اند، بايد كافر باشند! با اين‌كه خداوند به پيامبر بزرگ اسلام فرمان داد: «بال و پر خود را براى مؤمنانى كه از تو پيروى مى‌كنند، بگستران و با آن‌ها متواضع باش.» اينگونه تواضع و خضوع چگونه مى‌تواند كفر باشد؟! چگونه مى‌توان گفت كه اطاعت همسر از شوهر كفر است، در حالى كه چنين امرى واجب مى‌باشد. اطاعت از انبياى اولو الأمر، كه خداوند به آن امر كرده، چگونه كفر خواهد بود؟ پس معلوم مى‌شود كه عبادت به معناى مطلق خضوع و خشوع، حتى اگر به صورت سجده براى غير خدا باشد، ذاتاً حرام و قبيح نيست و به هيچ وجه موجب شرك و كفر نخواهد شد. اگر قبيح بود، خداوند متعال هرگز به فرشتگان فرمان نمى‌داد به جهت تكريم و تعظيمِ آدم، بر او سجده كنند. اگر سجده قبيح و ممنوع بود، هرگز حضرت يعقوب و همسر و فرزندانش براى تحيت و اداى احترام به حضرت يوسف، بر او سجده نمى‌كردند. همانگونه كه شريك قرار دادن براى خدا، چون ذاتاً قبيح و غير ممكن است، هيچگاه متعلّق امر قرار نمى‌گيرد.