29
پيدايش وهّابيان
وهّابيان، گروه تجاوزگرى هستند كه به سال 1222 ه . در كنار خانۀ خدا چون ابر تيره‌اى بر زمين نشستند و در مجاورت مسجد الحرام رحل اقامت افكندند و «شريف غالب» را وادار كردند كه با اين گروه پليد مدارا و مرافقت نمايد.
بنيانگذار وهّابيت، «محمّدبن عبدالوهّاب» بود. او در دهكده‌اى به نام «عُيَيْنَه» در فاصلۀ 15 منزلى مكّۀ معظّمه به سوى بصره، ديده به جهان گشود. پس از فراگيرى علوم مختلف به تدريس و تربيت دانش پژوهان در همين روستا مأموريّت يافت.
در دهكدۀ «عيينه» گرچه تنها 30 خانوار زندگى مى‌كردند، ولى در نواحى چهارگانۀ آن حدود 500 الى 600 خانوار سكونت داشتند.
محمّدبن عبدالوهّاب كه پيرو مذهب جنبلى بود، از آغاز نقشۀ گمراه ساختن دانش پژوهان را در سرداشت، ولى از ابراز افكار خود امتناع مى‌ورزيد.