29
ثَلَاثُمِائَةِ شُعْبَةٍ عَلَى كُلِّ شُعْبَةٍ شَيْطَانٌ يُلَطِّخُ فِي وَجْهِهِ حَتَّى يُوقَفَ مَوْقِفَ الْحِسَابُ - و في رواية - ِفَيُكَلِّحُ وَجْهَه.
[بحار: 305/39]
يعنى: روايت است از عبداللّه عبّاس از پيغمبر صلى الله عليه و آله كه او فرمود: برانگيزانند روز قيامت كسى را كه شك كرده باشد در حقّ على و در آن شك بمرده، و از گورش بيرون آرند در گردن او باشد طوقى از آتش كه در او سيصد شعله باشد. بر هر شعله ديوى بُوَد و بر روى مى‌زند و وى را مى‌رنجاند تا آن هنگام كه وى را در موقف حساب بدارند.
و في المجتبي عن ابن ماشاده السّكرى عن صلصال بن الدّلَهمس قال: كنتُ عند النبيِّ صلّى الله عليه و آله في‌جماعةِ مِنْ أصحابِهِ، فَدَخَلَ عليّ بن أبي طالب عليه السلام،
فقال النّبي صلّى الله عليه و آله: كَذَبَ [14] مَنْ زَعَمَ أنَّهُ يُحِبُّني و يُبْغِضُك، ألا مَن أحَبَّكَ فقد أحبَّني و مَن أحبَّني فقد أحبَّهُ اللّه تعالي و أدْخَلَهُ الْجنّةَ ومَن أبْغَضَكَ فَقَد أبْغَضَني ومَن أبْغَضَنِي فَقَدْ أبْغَضَهُ اللّهُ تعالي وأدْخَلَهُ النّارَ.
[الاربعون حديث منتجب الدين بن بابويه: 68]
در كتاب مجتبى آمده است روايت از ابن ماشاده از صلصال بن دلهمس كه او گفت: پيش پيغمبر صلّى الله عليه و آله بودم در ميان جماعتى از اصحاب پيغمبر كه درآمد علىّ بن ابى طالب عليه السلام. پيغمبر صلّى الله عليه و آله فرمود: دروغ مى‌گويد آن كس كه دعوى مى‌كند كه مرا دوست مى‌دارد و تو را دشمن مى‌دارد. هر كس كه تو را دوست دارد مرا دوست داشته است، و هر كس كه مرا دوست دارد خداى تعالى وى را دوست دارد، و وى را به بهشت درآرد، و هر كه تو را دشمن دارد مرا دشمن داشته است، و هر كه مرا دشمن دارد خداى تعالى وى را دشمن دارد، و وى را به آتش دوزخ درآرد.
اين نوزده حديث از كتاب محمود بن محمّد الصّالحانى الاصفهانى الشّافعى المذهب نوشته شد.