28چنان شود كه بر روى دريا برود كه قدم وى تر نگردد، چون روز قيامت پيدا شود اين همه كه گفته شد وى را سود ندهد الاّ به محبّت اميرالمؤمنين علىّ عليه السلام.
فى المُجتبي عن زيد بن علىّ، عن علىّ عليه السلام عن النّبيِّ صلّى الله عليه و آله أِنّهُ قالَ لِعليٍّ:
يَا عَلِيُّ ! لَوْ أنَّ عَبْداً عَبَدَ اللَّهَ مِثْلَ مَا قَامَ نُوحٌ فِي قَوْمِهِ وَ َانَ لَهُ مِثْلُ أُحُدٍ ذَهَباً فَأنْفَقَهُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ مُدَّ فِي عُمُرِهِ حَتَّى حَجَّ ألْفَ عَامٍ‌ٍٍ عَلَى قَدَمَيْهِ ثُمَّ قُتِلَ بَيْنَ الصَّفَا وَالْمَرْوَةِ مَظْلُوماً ثُمَّ لَمْ يُوَالِكَ يَا عَلِيّ لَمْيَشَمّ رَائِحَةَ الْجَنَّةِ وَ لَمْ يَدْخُلْهَا
[بحار: 194/27]
يعنى: در كتاب مجتبى آمده است روايت از زيد على از اميرالمؤمنين على عليه السلام كه پيغمبر صلّى الله عليه وآله فرمود: يا على! اگر بنده را چندان عمر بُوَد كه عمر نوح، و خداى را طاعت و عبادت كند مدّت عمر خود، و مثل كوه احد زر سرخ بود و از آن او بود، آن همه را در راه خدا نفقه كند و صرف نمايد، و چندان عمر خدا وى را بدهد كه هزار سال حج كند پياده، بعد از آن وى را به ظلم بكشند ميان صفا و مروه، و تو را دوست نداشته باشد يا على هرگز بوى بهشت نشنود و در آن‌جا نرود.
و سلمانى در تفسير خود گفت:
رُوِيَ عن جريرِ عبداللّهِ الْبجلي عن النّبي صلّى الله عليه و آله أِنَّهُ قالَ:
مَن مات علي بُغْضِ آلِ‌مُحَمَّدٍ جآءَ يَوْمَ الْقيامةِ مَكتوباً بينَ عينيهِ آئِس مِنْ رحمةِ اللّه، ألا و مَنْ مات َعلي بُغْضِ آلِ مُحَمَّد ماتَ كافرا، ألا و مَن ماتَ علي بُغْضِ آلِ مُحمّدٍ لَم يَشُم َّرائِحَةَ الْجَنَّةِ،
[نك: بحار: 111/27]
يعنى: روايت است پيغمبر صلى الله عليه و آله فرمود: هر كه بر دشمنى آل‌محمّد بميرد، روز قيامت در آن عرصه آيد، بر ميان هر دو چشم وى بنوشته باشد كه اين بنده نااميد است از رحمت خدا؛ و هر كه بر دشمنى آل محمّد بميرد، كافر مرده باشد؛ و هر كه بر دشمنى آل محمّد بميرد، بوى بهشت نشنود.
و صالحانى در كتاب مجتبى گفت:
باسناده عن ابن عبّاس عن النّبيّ صلّى الله عليه و آلِه:
يُحْشَرُ الشَّاكُّ فِي عَلِيٍّ مِنْ قَبْرِهِ وَ فِي عُنُقِهِ طَوْقٌ مِنْ نَارٍ فِيهِ