37ويژه‌اى دارد، تا با يكديگر خلط نگردد.
ج) سنت جارى در نظام خلقت آن است كه عمر انبيا و پيامبران الهى محدود و طبيعى باشد و به همين جهت آنان به بيان كليات و قوانين عمومى اكتفا كرده و تبيين و تطبيق آن را به كسانى واگذار مى‌كنند كه همانند خودشان معصوم بوده و در خطّ آنها قرار دارند، زيرا سلامت شريعت و حفظ آن، مقتضى استمرار مراقبت در آن ابعاد است. لذا احتياج به افرادى است كه با حفظ و مراقبت از قواعد عمومى و قوانين كلّى كه مصالح و مفاسد بشر را به خوبى در نظر گرفته است، آنها را به موارد جزئى و فردى و اجتماعى پياده كرده و تطبيق نمايند. به ويژه با توجه به اين كه احكام و دستورهاى خداوند در تمام زمينه‌ها جريان دارد.
د) بشر عادى نمى‌تواند عهده‌دار وظيفۀ تشريع به معناى ذكر شده و تبيين و تطبيق آن گردد.
نتيجه اين كه بعد از پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و هر پيامبر ديگرى، احتياج به افرادى معصوم است تا بتوانند عهده‌دار اين وظيفه در سطح گسترده باشند و اينان در اسلام جز اهل بيت رسول خدا صلى الله عليه و آله نيستند.
محمد بن سنان مى‌گويد: خدمت امام جواد صلى الله عليه و آله بودم، سخن از اختلاف در ميان شيعه به ميان آمد. حضرت عليه السلام فرمود: اى محمد! خداوند - تبارك و تعالى - دائماً به وحدانيت خود تنها بود، تا اين كه محمّد و على و فاطمه را آفريد. آنان هزار دهر مكث نمودند. سپس تمام اشياء را آفريد و آنان را شاهد خلق خود نمود و آنها را مأمور اطاعت از اين سه نفر كرده و امور خلق را به آنها واگذار كرد. آنها هر چه را بخواهند حلال و حرام مى‌كنند، ولى هرگز چيزى غيراز آنچه خداوند تبارك وتعالى‌مى‌خواهد، اراده نمى‌كنند. 1
و از اين جاست كه امام عسكرى عليه السلام مى‌فرمايد: «قلوبنا أوعية لمشيئة اللّٰه، فاذا شاء شئنا. . . 2؛ قلب‌هاى ما ظرفهايى براى خواست و ارادۀ الهى است؛ هر گاه او بخواهد و اراده كند، ما نيز خواسته و اراده مى‌كنيم.