١۵ خشونت وتعصب، راه را بر هرگونه نزديك شدن به همديگر مى‌بندد وبه جاى آن فضايى از درگيرى‌ها وبدبينى‌ها را ايجاد مى‌كند ودست همگان را به‌سوى شمشير پيكار مى‌كشاند.
ابن‌تيميه از پيشوايان انديشه سلفيه
از جمله كسانى كه در خنثى شدن تلاش‌هاى عالمان آگاه ومتعهّد براى ايجاد وحدت اسلامى نقش به سزايى داشتند، بايد از «سلفيون» وخلف ايشان «وهابيان» نام برد. ابن‌تيميه وشاگردان وپيروان مكتب او به بهانه طرح لزوم بازگشت به اسلام سلف، به بيان نظريات وعقايد سخيفى درباره مسائل گوناگون اسلامى -به ويژه در باب توحيد وشرك- پرداختند كه بر اساس اين نظريات، بسيارى از افكار واعمال مسلمانان زير سؤال مى‌رفت وشمار زيادى از يكتاپرستان از جرگه اسلام بيرون رانده مى‌شدند.
ابن‌تيميه وپيروان او مدّعى بودند كه براساس «اسلام سلف صالح» سخن مى‌گويند وانحرافاتى را كه در طول چند قرن پديد آمده، از رهگذر شناخت «سيره سلف صالح» از ميان برمى‌دارند؛ در حالى كه نيكوترين روش براى دريافت ارزش‌هاى اصيل اسلامى، بازگشت به قرآن وسنّت معصومين(عليهم السلام) است وآگاهى از اينكه آورنده دين چه روشى را ارائه كرده وكدامين دستورات را عرضه داشته است.
به همين جهت است كه دانشمندان دلسوز بايد با تلاش پيگير به نقد وبررسى افكار ابن‌تيميه پرداخته وبر همه مسلمانان آشكار كنند كه ديدگاه‌هاى او نه تنها منطبق بر اسلام راستين نيست، بلكه با سيره سلف صالح نيز سازگارى
