27نيست. جايى پيدا مى‌كنم و شروع مى‌كنم به خواندن نماز مستحبى، به نيابت پدرو مادر و امام راحل \ و سفارش‌كنندگان و نيز به تلاوت قرآن مشغول مى‌شوم تا وقت اذان برسد. اگر حوصله هم نداشته باشم، همين‌طورى مى‌نشينم به انتظار و تماشا. هرچه باشد، هم هوا و هم محيطش از اتاق هتل بهتر است.
گفتم: آخر، يك‌ساعت همين‌جورى توى مسجد نشستن، حوصله مى‌خواهد و وقت!
گفت: همين‌جورى هم نيست. ثواب دارد. حديث جالبى از روحانى كاروان شنيدم كه براى تو هم نقل مى‌كنم. روايت از پيغمبر اكرم9 است كه فرمود:
«الجُلوس فى المَسجِد انتظاراً لِلصَّلاةِ عِبادَةٌ» ؛ «نشستن در مسجد، به انتظار برپايى نماز، عبادت است.»