36 چنين فرمود: «مردم وليد را دوست خود گرفته‌اند». 1همچنين هنگامى كه پيامبر اكرم(ص) براى رفتن به سوى تبوك فرمان داد، برخى از مسلمانانِ سُست‌ايمان و منافقان به تبليغات دست زدند تا به بهانه‌هاى گوناگون از شركت در اين غزوه خوددارى كنند و در مدينه بمانند. ماجراى اين افراد در سوره توبه آمده است. بارى، كسانى كه در غزوات شركت مى‌كردند و از پيامبر فرمان مى‌پذيرفتند نيز از روى بى‌اعتنايى به فرمان آن حضرت و به انگيزه دنياخواهى در اين جنگ شركت نكردند. از اين رو، رسول خدا(ص) پس از بازگشت سپاه از تبوك فرمان داد كه كسى با آنان سخن نگويد و آنان ناگزير به كوه‌هاى پيرامون شهر پناهنده شدند و تنها خانواده‌هاى آنان برايشان غذا مى‌بردند تا اينكه خداوند توبه آنان را پذيرفت.
امّ‌سلمه مى‌گويد:
رسول‌خدا(ص) به من خبر داد كه توبه كعب بن‌مالك و دوستش درباره سرپيچى از فرمانم و شركت نكردن در غزوه تبوك، پذيرفته شده‌است 2 و من به آنان بشارت دادم كه خداوند توبه‌شان را پذيرفته است.