22
خورشيد
حجم خورشيد 1/450/000 برابر كره زمين است. ميانگين فاصله خورشيد از زمين 150 ميليون كيلومتر است. فقط حرارت خورشيد به زمين مى‌رسد و باقى آن در فضا پخش مى‌شود.
اگر حجم خورشيد دو برابر ميزان كنونى بود، روزها بلندتر مى‌شد و شب‌ها كوتاه‌تر. در آن صورت، احاطه نورى خورشيد به زمين دو برابر مى‌شد، موجودات زنده نابود مى‌شدند..
در برابر، اگر حجم خورشيد كمتر از اين مقدار بود، روزها كوتاه‌تر و شب‌ها بلندتر مى‌شد و باز هم جز نيستى چيزى عايد جانداران كره خاكى نمى‌شد.
اگر خورشيد به رنگى ديگر چون: سبز، سرخ، كبود، قهوه‌اى و بنفش بود، انسان نمى‌توانست محيط اطراف خود را به صورت طبيعى ببيند و تأثيرات ناگوار عصبى و روحى در او بر جا مى‌گذاشت.
آيا تشخيص سودمندى اين نور و رنگ براى خورشيد از ميان نورهاى رنگين زيان‌آور، نشانه كمال حكمت و دانش نامحدود و قدرت بى‌انتهاى خالق آن نيست؟
آيا ميزان بودن حرارت خورشيد كه به جانداران، حيات و به گياهان طراوت مى‌دهد، گوياى حكمت و قدرت پديدآورنده جهان نيست؟