13 وَ لِلّٰهِ عَلَى النّٰاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطٰاعَ إِلَيْهِ سَبِيلاً وقوله الحق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم

[آغاز راه]

بعد از اينكه باليمن و السعادۀ و الاقبال از حُسن طالع و يمن مَطلع، از همَّت والاى اعلى حضرت زمان - عجّل الله تعالى فرجه - از بابت اجابت دعوت حضرت خليلُ‌الرحمن، جناب احديت اسباب عزيمت زيارت خانۀ مباركه و حرم با احترام خود را براى اين بندگان قليلُ البضاعۀ خود به احسن الوجوه و اسهل الطرق مهيا فرمود و با وجود چندين نوع گرفتارى وپريشان حالى و بيچارگى قلوب منكسرۀ اين شكسته‌گان را شوق طواف خانه‌اش بيقرار و عشق تقبيل آستانش مانند مغناطيس افئدۀ اين بيچارگان را به سمت خودش جذب نمود. پس به ملازمت و مصاحبت هفت تن از سعادتمندان وطن؛ اعنى جناب مستطاب، سلالۀ السادات العظام آقاى حاجى سيد مهدى نقيب السادات حنجونى - زيد عمره - ومرحوم مغفور مبرور حاجى ملا محمّد حسين واعظ گلينكى [ Glinak] و جناب سلالۀ السادات، حاجى سيد اشرف