15سجاياى خجسته در شريعت والاى اسلام، در چه پايه از اهميت است تا آنجا كه با عنايت مخصوصى از ميان همه غايات و اهداف رسالت روى آن انگشت نهاده شده است!
و به عبارتى: انسان سازى و اتصاف به صفات ربوبى، غايت خلقت و فلسفۀ بعثت انبيا مى‌باشد و شرايع و احكام در اين راستا جهت‌گيرى دارد كه حج نيز از اين قاعده مستثنا نيست؛ چنانكه قرآن كريم تصريح مى‌كند:
«سخنان زشت، لغو، فحش، فسق، فجور، مِراء و جدال در حج جايگاهى ندارد»؛ فَلاٰ رَفَثَ وَ لاٰ فُسُوقَ وَ لاٰ جِدٰالَ فِي الْحَجِّ 1و پيامبر اكرم مى‌فرمايد:
«مَنْ حَجّ البَيْتَ فَلَم يرفث ولم يفسق، خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ كَيَوْم وَلَدَتْهُ امُّه» 2
«كسى كه حج كند و مرتكب زشتى و فسق نگردد، از گناهانش پاك شود چنانكه گويى از مادر متولد گرديده است».
و اين خود يك اصل است كه هر عبادتى بايد با روح تقوا و طهارت نفس همراه باشد تا مورد قبول واقع شود؛ إِنَّمٰا يَتَقَبَّلُ اللّٰهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ 3 از اين رو در روايت آمده كه تحوّل اخلاقى فرد در اين سفر روحانى و احتراز از معاصىِ‌گذشته، نشانۀ قبولىِ حجّ اوست؛ قال رسول‌اللّٰه صلى الله عليه و آله :
«آيَةُ