27قلمرو سلوكيان شد.در سال 63 ميلادى،حكومت سلوكى‌ها بر اين سرزمين به‌وسيلۀ امپراتورى روم پايان يافت.در طى دورۀ تسلّط روم،جنگ‌هاى فراوانى با دولت اشكانى در سوريه به‌وقوع پيوست.دولت ساسانى نيز مدتى بخش‌هايى از آن را به تصرّف درآورد.در سال 395 ميلادى،پس از تجزيۀ دولت روم،به شرقى و غربى،اين كشور جزو قلمرو امپراتورى روم شرقى(بيزانس)گرديد. ¹سرانجام استيلاى بيزانس بر سوريه، به تدريج روبه ضعف نهاد تا اين‌كه در قرن اول هجرى(هفتم ميلادى)در زمان خلافت ابوبكر،خالدبن وليد مأمور فتح شامات گرديد.

ب)پس از اسلام

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در مدت حيات خويش،دو بار به مرزهاى امپراتورى روم در سرزمين شام حمله كرد.سپاه اسلام نخستين بار در غزوۀ«مؤته»با سپاه انبوه و تا دندان مسلّح روميان روبه‌رو شد.اين غزوه بود كه مقدمات نفوذ به سرزمين شام را براى مسلمانان فراهم ساخت.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در زمانى ديگر،خود همراه لشكريانش به «تبوك»رفت و به مرزهاى روم يورش برد.آن حضرت در واپسين روزهاى حيات خود (سال يازدهم هجرى)،سپاهى به فرماندهى اسامة بن زيد براى هجوم به سرزمين شام تدارك ديد،ليكن خود به ملكوت اعلى پيوست و ابوبكر اعزام آن سپاه را دنبال كرد.

سپاه اسامه در يك درگيرى با روميان به پيروزى رسيد و موفق شد نتيجۀ تلخ شكست موته را به يك پيروزى تبديل كند.پس از اندكى،خليفۀ اوّل،هجوم به مناطق تحت سلطۀ روم؛از جمله شامات را در استراتژى نظامى خويش قرار داد.

او در اين جنگ،با فراخوانى مسلمانان از نقاط مختلف،سپاهى در مدينه فراهم آورد و آن را چهار گروه كرد؛گروهى را به فرماندهى«ابوعبيدة بن جراح»به سوى «حمص»،دستۀ ديگر را به فرماندهى«عمرو بن عاص»راهى فلسطين و دستۀ سوم را به فرماندهى«يزيد بن ابى سفيان»به سوى«دمشق»و دستۀ چهارم را به سرپرستى