22شهادت امام در كربلا، در ميان اهل‌بيت همواره مطرح بود
زمين كربلا از 25 سال پيش از نهضت عاشورا، شاهد اشك‌هاى امام على عليه السلام است.
مسجد كوفه سخنان آن حضرت به سعد وقاص را فراموش نكرده است كه عمر - فرزندِ نالايق سعد - را قاتل فرزند عزيزش (حسين) شناساند و البته سخنان پيامبر صلى الله عليه و آله پيش از ولادت يزيد در گوش‌ها طنين‌انداز بود. آن حضرت فرمود:
«مرا با يزيد چه كار، خداوند به او هيچ‌گونه بركتى ندهد. پروردگارا ! او را از رحمت خود دور گردان !» ؛ «ما لي وَ لِيَزِيد لاٰ بٰارَكَ اللّٰهُ فِيهِ، اللّٰهُمَّ الْعَنْ يَزِيد». 1
آرى، داستان كربلا چيزى نبود كه بر خاندان رسالت و آنان‌كه به اين خاندان نزديك بودند، مخفى باشد، بلكه روايت‌هايى وجود دارد كه هر يك از آنها، به‌گوشه‌اى از اين رخداد پرداخته و از آن پرده برمى‌دارند؛ به‌طورى كه شخص متتبّع يقين و قطع پيدا مى‌كند كه اين حادثه را، با تمام جزئياتش، به زبان‌هاى مختلف و موارد گوناگون، گوشزد كرده‌اند.
حال چگونه مى‌شود چنين پيشامدى بر شخص امام حسين عليه السلام مخفى بماند؟!
بعضى گمان مى‌كنند امام حسين عليه السلام مصداق گفتار امير مؤمنان عليه السلام در جنگ صفين را كه در بارۀ كربلا فرمود:
«هيٰهُنٰا مَنٰاخُ رِكٰابِهِمْ، وَ مَوْضِعُ رِحٰالِهِمْ، وَ هيٰهُنا مِهْراقُ دِمٰائِهِمْ، فِتْيَةٌ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ يُقْتِلُونَ بِهٰذِهِ العَرَصَةِ تَبْكي عَلَيهِم السَّمٰاء وَ الْأَرض...». 2 نمى‌دانست و نيز آگاهى نداشت جوانانى كه امير مؤمنان عليه السلام به آنها اشاره كرده، چه كسانى هستند و در چه زمانى كشته مى‌شوند. و چون امام على عليه السلام با اشاره و آوردن ضمير «هم» بيان كرد، فقط در صحنۀ كربلا، در آن روز بود كه امام حسين خود را مصداق سخن پدر ديد، آن هم به صورت ترديد!
چه انديشۀ سستى! اينان دربارۀ امام چگونه مى‌انديشند كه اين‌گونه سخن مى‌گويند! آيا اگر آن حضرت، امام هم نبود؛ بلكه فردى عادى مانند: محمد بن حنفيه اين سخنان را