1) بنا به گفتۀ مؤلف در خلاف ج 1 ص 420 فرق قران و افراد بنا به عقيدۀ اماميه مقارن ساختن احرام با سوق دادن قربانى در قران و عدم آن در افراد است و به همين مناسبت اين دو نام بر آن دو اطلاق مى‌شود اما فقهاى اهل سنت، قران را عبارت از جمع بين حج و عمره در احرام مى‌دانند و توضيح آن بنا به گفتۀ ابن رشد در بداية المجتهد ج 1 ص 324 آن است كه از ابتداء به نيت حج و عمره با هم احرام بندد يا اول در ماههاى حج محرم به عمره شود و پيش از خروج از آن به حج احرام بندد و حج و عمره را در هم داخل سازد و در هر صورت ديگر تمتع در بين حج و عمره منتفى است. و همان طور كه در حاشيۀ 8 گفته شد تمتع مخصوص به كسى است كه از اول بقصد عمره، احرام بندد و پس از اتمام آن، متمتع گردد و آن‌گاه به حج محرم شود و به گفتۀ وى افراد آن است كه هيچ يك از قران بمعنى بالا و تمتع، با آن همراه نباشد باين كيفيت كه از اول تنها به حج محرم شود و پس از خروج از احرام حج چنانچه بخواهد عمره به جا آورد به عقيدۀ اماميه جمع بين حج و عمره در احرام، مانع از تمتع نيست بلكه به گفتۀ مؤلف در نهايه ج 1 ص 222 افضل اينست كه متمتع، بهر دو محرم شود، و مى‌تواند تنها به حج محرم شود و پس از دخول مكه و انجام طواف وسعى و تقصير، آن را عمره قرار دهد يا اين كه اصلا حج و عمره هيچ كدام را نام نبرد بلكه به نيت تمتع احرام بندد و بر هر تقدير، تمتع واقع شود بلى اگر از اول، عمدا به تمتع محرم شود و پيش از اتمام عمره به حج احرام بندد تمتع، باطل و بدل به حج افراد شود.