10و اينك من خودم را در معرض نسيم روح بخش مهربانيّت، قرار داده و باران جود و لطفت را طلب مى‌نمايم از غضب تو به سوى خشنوديت گريزانم، از تو به سوى خودت فرار مى‌كنم؛ بهترين داراييت را اميد دارم، بر عطاهاى تو تكيه بنموده‌ام، به نگهدارى تو نيازمندم پروردگار من! آن چه از فضلت بر من ارزانى داشته‌اى، كاملش بنما و آن چه از روى آقائيت به من بخشيده اى از من باز مستان و گناهانى كه با بردباريت بر من پوشانده‌اى، آشكار مساز و آن چه از كارهاى زشتم مى‌دانى در گذر. پروردگارم در نزد تو خودت را شفيع قرار مى‌دهم و از تو به سوى خودت پناه مى‌آورم. به درگاه تو با طمع در احسانت و ميل و رغبت به منّت گذاريت روى بنموده‌ام در حالى كه تشنۀ باران نيكى‌هايت هستم و باران ابرهاى فضلت را طلب مى‌نمايم خشنوديت را مى‌طلبم به درگاه تو روى مى‌نمايم و در جويبار عطاى تو غوطه‌ور مى‌گردم. برترين نيكى‌ها را در نزدت التماس مى‌كنم، به ميهمانى حضور بسيار زيباى تو وارد مى‌گردم، و رويت را مى‌طلبم، بر درب خانه‌ات حلقه مى‌كوبم در حالى كه در برابر بزرگى و هست و جلال تو ناتوان و زمين خورده‌ام؛ پس با من آنسان كه زيبندۀ توست با بخشش و مهربانى رفتار كن و آن گونه كه خودم مستحق آن از كيفر و استقامت هستم، رفتار مكن به مهربانيّت اى مهربان‌ترين مهربانان. ¹