9
[مقدمة]
به سوى تو. .
معبود من! اگر توشه‌ام در سفر به سوى تو اندك است ولى گمان من با توكل بر تو بسى نيكوست؛ و اگر جرمم مرا از عقوبتت به هراس آورده اما اميدواريم، رهايى از كيفرت را نويد داده است؛ و اگر گناهم مرا در معرض عقابت قرار داده، ولى حسن اعتمادم [بر تو]فرياد پاداش تو را در وجودم بر مى‌كشد؛ و اگر غفلتم مرا از آمادگى براى ديدارت در خواب فرو برده امّا معرفت به آقايى و مهربانى‌هايت مرا بيدارى بخشيده است؛ و اگر رابطه‌ام با تو به سبب زيادى گناهان و سركشى، تيره گرديده، اما مژدۀ بخشش و خشنوديت آرامش خاطرم مى‌بخشد.
خداى من! از تو درخواست مى‌كنم به پرتو افشانى رويت و انوار مقام قدست و التماس مى‌كنم به درگاه تو به عنايات مهربانانه‌ات و خوبى‌هاى همراه با محبتت كه گمانم را بر كَرم هاى هميشگى‌ات و نعمت‌هاى زيبايت، تحقق بخشى تا به تو تقرّب يابم و نزدت بار يابم و از مشاهده‌ات نيك بهره‌مند گردم.