22شده كه يكى از معانى آيه، كسى است كه حجّ واجب خود را پيوسته به تأخير مى‌اندازد، تا مرگ او فرا مى‌رسد (او در قيامت نابينا خواهد بود) . 1در حديث ديگرى آمده است: «هركس حجّ واجب را بدون عذر ترك كند، روز قيامت يهودى يا نصرانى محشور مى‌شود» . 2و در مقابل، براى حج آنچنان پاداشهاى عظيمى در روايات اسلامى وارد شده، كه دربارۀ كمتر عملى ديده مى‌شود.
چنان‌كه در حديثى از امام صادق عليه السلام مى‌خوانيم: «كسانى كه حج و عمره به جا آورند ميهمان خدا هستند، هر چه بخواهند خدا به آنها مى‌دهد، و هر دعايى كنند به اجابت مى‌رسد، و اگر دربارۀ كسى شفاعت كنند پذيرفته مى‌شود. . . و اگر در اين راه بميرند خداوند تمام گناهان آنها را مى‌بخشد» . 3و نيز در حديث ديگرى از پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله مى‌خوانيم:
«اَلْحَجُّ المَبْرُورُ لَيْسَ لَهُ جَزٰاءٌ اِلَّا الجَنَّة؛ حجّ مقبول پاداشى جز بهشت ندارد!» . 4و در حديث سوّم از همان حضرت مى‌خوانيم:
«مَنْ حَجَّ الْبَيْتَ. . . خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ كَيَومٍ وَلَدَتْهُ اُمُّهُ ؛ كسى كه حج به جا آورد از گناه پاك مى‌شود، همانند روزى كه از مادر متولّد شده است» . 5و اين بزرگترين موهبت، و برترين افتخار، و بالاترين پاداش است.