18شريف رسول خدا(ص) است. ازاين‌رو، بدعت به خودى خود نوعى گمراهى است كه به خشم و عذاب خدا مى‌انجامد. بنابراين، بدعتگذاران كسانى هستند كه بر خداى سبحان و پيامبر خدا(ص) دروغ مى‌بندند؛ زيرا بدعت، نسبت‌دادن احكامى به دين است كه خداوند بر [حقانيت] آنها برهانى نفرستاده است؛ چنان‌كه خود فرموده است:
(وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرىٰ عَلَى اللّٰهِ كَذِباً أَوْ كَذَّبَ بِآيٰاتِهِ إِنَّهُ لاٰ يُفْلِحُ الظّٰالِمُونَ) (انعام: 21)
و كيست ستمكارتر از آن كس كه بر خدا دروغ بسته يا آيات او را تكذيب نموده؟ بى‌ترديد، ستمكاران رستگار نمى‌شوند.
اين، بدان سبب است كه بدعتگذار، دروغگو، گمراه و گمراه‌كننده است؛ وى به جاى سوق‌دادن مردم به راهى كه خداوند متعال براى سعادت بشر برگزيده است، آنان را طبق هواهاى نفسانى خود به راهى سوق مى‌دهد كه انتهاى آن درگيرى است.
(وَ أَنَّ هٰذٰا صِرٰاطِي مُسْتَقِيماً فَاتَّبِعُوهُ وَ لاٰ تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَنْ سَبِيلِهِ ذٰلِكُمْ وَصّٰاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ) (انعام:153)
و [بدانيد] اين است راه راست من. پس، از آن پيروى كنيد و از راه‌ها[ى ديگر] كه شما را از راه وى پراكنده مى‌سازد، پيروى مكنيد. اينهاست كه [خدا] شما را به آن سفارش كرده است؛ باشد كه به تقوا گراييد.
بدعتگذار، دانسته يا ندانسته و خواسته يا ناخواسته، در امر تشريع با خدا سر ناسازگارى و جنگ دارد و امورى را تشريع مى‌كند كه خداوند متعال در دين خود آنها را تشريع نكرده است؛ وى در زمينه‌هاى عقايد،
فقه، اخلاق و معاملات، امورى را در تشريع الهى كم يا زياد مى‌كند و بر خداى متعال افترا مى‌زند؛ زيرا او آنچه را خود ساخته و پرداخته است، به حساب دين