23و گريزان در آن، وجود سنگريزه‌ها براى رمى جمرات با فراوانى رمى كنندگان، پرواز نكردن پرندگان بر فراز كعبه ، شفاى بيماران با آشاميدن آب آن، جلو افتادن مجازات هتك‌كنندگان به حرمت آن، هلاك اصحاب فيل. 1 شيخ طبرسى مى‌فرمايد: مفسران آن را شامل مقام ابراهيم، حجرالأسود، حطيم، زمزم، مشاعر، اركان كعبه، امنيت براى انسان‌ها و حتى حيوانات مى‌دانند. 2 طبرى در جامع البيان مى‌نويسد: اهل تأويل در تأويل اين فقره از آيه «فِيهِ آيٰاتٌ بَيِّنٰاتٌ » و در مصاديق آن اختلاف كرده‌اند. بعضى از آنها گفته‌اند: عبارت از مقام ابراهيم و مشعرالحرام است. (و پس از ذكر رواياتى اين قول را از ابن عباس نقل مى‌كند و بعد مى‌گويد:) قتاده و مجاهد گفته‌اند: مقام ابراهيم از جملۀ آيات بينات است. و سرانجام طبرى اين نظر را مى‌پذيرد و آن را نزديك‌ترين سخن به واقع مى‌شمارد، پس از آن پرسشى را مطرح مى‌كند كه اگر مقام ابراهيم از جملۀ آيات باشد، پس آن موارد ديگر را كه بتوان در حق آنها اين لفظ را به كار بست چيست؟ و پاسخ مى‌دهد: مى‌گويند: از جمله آنها حَجَر و حطيم است. 3 بيضاوى در ذيل «فِيهِ آيٰاتٌ بَيِّنٰاتٌ» مواردى را بدين‌سان مى‌نگارد: انحراف پرندگان بر موازات بيت در گذر ايام، امنيت حيوانات و درندگان، به هلاك