10بزنيم كه وى يك روحانى روضه خوان و در عين حال، شخصى فرهيخته بوده و دست كم به اين اندازه توانايى داشته است كه اين سفرنامه را تقريباً به صورتى نسبتاً شيرين بنگارد. ادبيات سفرنامۀ حاضر، نشانگر تسلط نسبى او به فن نگارش در حدى متوسط و شايد اندكى بالاتر، نسبت به زمان خود اوست.
تاريخ سفر وى، بر اساس آنچه از متن به دست مى‌آيد، از رمضان سال 1331 آغاز شده و تا محرم سال 1332 ادامه يافته است. وى در بارۀ تاريخگذارى روزهاى پايانى سفر، على الأصول به اشتباه افتاده و با اين كه تا 28 محرم رفته است، دوباره از روزهاى 23 و 24 محرم خبر ميدهد!
آنچه مسلم است اينكه وى در شعبان سال 1332؛ يعنى هفت ماه پس از بازگشت، اين متن را تحرير نهايى كرده است. وى گزارش سفر به عتبات خود را كوتاه نوشته و به علاوه متن را تا كربلا تمام كرده و خبرى از بازگشت به ايران نداده است. ظاهراً نيازى به اين كار نميديده است.
وى با هفت نفر از آشنايان خود كه از طالقان بوده‌اند، به اين سفر رفته و تا آخر نيز با آنان همراه بوده است. تكيۀ او روى «هشت نفر» بودن، سبب شد تا ما نام اين سفرنامه را كه مؤلف عنوانى براى آن نگذاشته، «ين هشت نفر در