17اى آيه در تشريع متعه، تأكيد كرده است. ¹

2. زمشخرى در «لكشّاف» اين قرائت را از مسلّمات شمرده است.

فخر رازى در تفسير كبير و نووى در شر صحيح مسلم (در اوّل باب نكاح المتعه) آن را نقل كرده است. ²

3. جلال الدين سيوطى در تفسيرش الدّرّ المنثور، از اين جرير و سدى، نقل مى‌كند كه آيۀ فوق در مورد متعه است. ³

4. عمران بن حصين (صحابى مشهور) مى‌گويد: «آيه متعه در كتاب خدا هست و ما آن را در زمان رسول خدا(ص) انجام مى‌داديم و قرآن هرگز آن را تحريم نكرد و رسول خدا(ص) از آن نهى نفرمود؛ تا روزى كه از دنيا رفت؛ ولى يك نفر به رأس خودش چيزهايى درباره آن گفت. ⁴

5. مسلم بن حجاج در صحح خود به نقل از جابر بن عبدالله و سلمه بن اكوع، روايت مى‌كند: «منادى