151- تاريخ ولادت فاطمۀ زهرا عليها السلام كه مؤلّف آن را پنج سال قبل از بعثت ذكر كرده است و ما بر اساس روايات شيعى، پنج يا سه سال پس از بعثت مى‌دانيم. نويسنده آنگاه به بيان محلّ تولّد فاطمه عليها السلام ؛ يعنى خانۀ محمّد صلى الله عليه و آله و خديجه در مكّۀ مكرّمه پرداخته و به‌طور مشروح دربارۀ محلّ ولادت وى مطالبى نگاشته است.
2- نام‌گذارى فاطمه عليها السلام و اين‌كه اين نام به الهام خداوند بوده و اسامى ديگر زهرا عليها السلام را آورده و به يكى از شاخصه‌هاى حضرتش در اين باب پرداخته و آن لقب «اُمّ ابيها» است و اين نام مبارك را به شيوه‌اى زيبا تجزيه و تحليل كرده است.
3- به نژادِ ريشه‌دارِ اهل‌بيت در دودمان پيامبر صلى الله عليه و آله و اجدادِ موحد ايشان پرداخته و هر چند سخن به درازا كشيده، توضيح داده است كه حضرت محمّد صلى الله عليه و آله ، پدر گرامى زهرا و جناب خديجه عليها السلام ، مادر ارجمندش، هر دو از دودمان قريش و داراى نسب شريف و شخصيّت والا بوده‌اند كه هرگز به بت سجده نكردند و مجد و شرف ويژه‌اى داشته‌اند و در بخشى از سخن خود مى‌نويسد:
«اين است ذريه‌اى كه هر يك به ديگرى پيوند خورده و خاندانى كه از فضاى عطرآگين شرف و سيادت و فضايل اخلاق و خصال خجسته برخوردارند» و شخصيت گرانقدر خديجه «سيدۀ قريش» را نيز توصيف كرده و از فداكارى‌هاى فراموش نشدنى حضرتش در اسلام در اين فصل و ساير فصولِ كتاب سخن گفته است.
4- ذيل عنوان «فاطمه و دعوت نهانى»، از روزهاى نخستين رسالت اسلام بحث كرده و حضور مداوم دخت گرامى رسول‌اللّٰه صلى الله عليه و آله در همۀ صحنه‌ها و تحمّل رنج‌هايش را خاطرنشان ساخته و از اين يارِ خردسال پيامبر در انجام رسالت و دلجويى‌هايش از پدر در مقابل آزارهاى قريش و اهانت مشركان به پيامبر سخن گفته است.
در بخشى از اين گفتار مى‌گويد:
«و آن روز كه پدرش به حرم رفت و فاطمه عليها السلام همراه او بود، نزديكِ پدر ايستاده، مراقب بود و با ديدگان معصوم و قلب پاك خود به اطراف او مى‌نگريست. در اين هنگام پيامبر به سجده رفت، گروهى از مشركان در اطراف او جمع شده و به پيامبر اهانت كردند، زهرا دوان دوان به سوى پدر آمد وبه دلجويى او پرداخت ... .»