20 صاحب‌اختيار آنهاست. بنابراين مال از آنِ كودك و ديوانه است، ولى صاحب‌اختيار مال ولىّ اوست. اين لفظ به مرور در «حبّ و دوستى» بكار رفت؛ زيرا غالباً هريك از دو دوست در امور يكديگر دخالت و تصرف مى‌كنند؛ به‌طورى‌كه محبّ تحت تأثير ارادۀ محبوب قرار مى‌گيرد.

بنابراين دوستى، خالى از نوعى تصرف محبوب در امور زندگى محبّ نيست، پس معناى اتخاذ دوستى كافران، نوعى امتزاج روحى با آنان است، به‌طورى‌كه منجر به اطاعت و تأثّر اخلاقى و ساير شؤون زندگى از آنهاست و اين همان تصرف كافران در شؤون زندگى مسلمانان است و قيد «مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ» در بعضى از آيات؛ نظير «لاٰ يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكٰافِرِينَ أَوْلِيٰاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ» گواه بر اين معناست، كه اعتماد بر كفّار و اتصال با آنان، جدايى از مؤمنين را بدنبال دارد.» ¹