27شكل گفتارى، نوشتارى، تصويرى يا موسيقيايى بگيرد». 1
تبليغ در سالم‌ترين، طبيعى‌ترين و اصولى‌ترين شكل آن، نوعى فعاليت آموزشى است كه به‌منظور نشر آگاهى‌هاى سياسى، اجتماعى و فرهنگى و نشر ارزش‌ها و سجاياى اخلاقى صورت مى‌گيرد. البته تبليغ، با نظام آموزشى رسمى يكسان نيست. 2
برخى تبليغ را برحسب مفهوم ارتباط، فعاليتى ارتباطى مى‌دانند كه طى آن مبلّغ (منبع) مى‌كوشد تا با ارسال پيامى، مخاطب را به موضعى يا انجام دادن كارى متقاعد كند. 3در مجموع مى‌توان تبليغات را نوعى تلاش منظم و جامع (سيستماتيك) براى تأثير در نگرش يا رفتار ديگران با استفاده از نمادها (كلمات، اشارات، موسيقى، فيلم و...) تعريف كرد. 4
هرچند برخى صاحب‌نظران، تبليغ و تبليغات را به يك معنا مى‌دانند؛ 5ولى برخى ديگر، بين آن دو فرق مى‌گذارند و تبليغات را بيشتر با بار منفى 6 در امور سياسى، فرهنگى و بازرگانى مطرح مى‌كنند. ريشه اين موضوع به واژه « propaganda » برمى‌گردد كه ابتدا به معناى انتشار و ترويج افكار بود كه معناى خنثا و بى‌طرفى داشت. ولى چون اين كلمه از سوى كليساى كاتوليك و براى مخالفت با پروتستان‌ها به‌كار رفته بود، معناى بى‌طرفى خود را از دست داد و با مفاهيمى مثل دروغ، تحريف، فريب، دستكارى، جنگ روانى و شست‌وشوى مغزى همراه شد. 7