13 لَا تَضُرُّ مَعَهَا سَيِّئَةٌ وَ بُغْضُهُ سَيِّئَةٌ لَا تَنْفَعُ مَعَهَا حَسَنَة

[بحار: 248/39]يعنى: روايت است از انس مالك از پيغمبر صلّى الله عليه وآله كه‌او فرمود: دوستى علىّ بن ابى طالب نيكى است كه زيان نمى‌دهد با وى هيچ بدى، و دشمنى وى بدى است كه سود نمى‌دهد با وى هيچ نيكى؛ و صورت اين چنان است كه صورت ايمان [7] چون كافر ايمان آورد، معاصى ماقبل ايمان، جمله مجبوب و مضمحل مى‌گردد، به دليل قوله تعالى:

إِنْ يَنْتَهُوا يُغْفَرْ لَهُمْ مٰا قَدْ سَلَفَ وَ إِنْ يَعُودُوا فَقَدْ مَضَتْ سُنَّتُ الْأَوَّلِينَ

(انفال:38)، يعنى: گناهان پيش از ايمان همه باطل گردد، به دليل گفتار حق تعالى كه فرمود: اگر شما باز ايستيد از اين گناهان و توبه كنيد و ايمان آريد، آمرزيده شما را گناهان گذشته؛ و حديث رسول صلّى الله عليه وآله:

يَجُبّ‌ُ ما قَبْلَهُ، يعنى: هر كه مسلمان شود، گناهانى كه در حالت كفر كرده باشد، اسلام آن را ببرد و محو كند؛ و حديث:

التائب من الذنب كمن لا ذنب له

[كافى: 435/2] يعنى: توبه كننده از گناهان، همچون كسى است كه خود گناه نكرده. پس محبّت و موالات علىّ و اولاد او - عليه [السلام] - مُفنى ومُزيل و محو كنند جمله معاصى است، و اين محبت طاعتى است چون ايمان، و توبه كه جمله معاصى با آن محو گردد.

حديث سيّم:

عن ابن عبّاس عن رسول اللّه صلّى الله عليه وآله:

جَاءَنِي جَبْرَئِيلُ عليه السلام مِنْ عِنْدِ اللَّهِ بِوَرَقَةِ آسٍ خَضْرَاءَ مَكْتُوبٌ فِيهَا بِبَيَاضٍ إِنِّي افْتَرَضْتُ مَحَبَّةَ عَلِيِّ بْنِ أبِي طَالِبٍ عَلَى خَلْقِي فَبَلِّغْ ذَلِكَ عَنِّي

[بحار: 275/39]

يعنى: روايت است از عبداللّه عباس از رسول خدا صلِّى الله عليه وآله كه: او فرمود به من: آمد جبرئيل از درگاه خداى - عَزَّ وَ جَلَّ - ويك برگ مُرد [مُورد: نوعى درختچه زيبا كه از رنگ آن استفاده مى شود.] سبز به من آورد. بر آنجا به خط سفيد نوشته كه: من فرض و واجب گردانيدم محبّت علىّ بن ابى طالب را بر آفريدگان خود. تو برسان بديشان اين سخن را از حضرت من؛ و