31از آنجا كه قريش براى بعد از پيامبر صلى الله عليه و آله برنامه ريزى مى‌كردند، از ابتدا در صدد برآمدند كه مانع كتابت و نشر سنت پيامبر صلى الله عليه و آله - از هر طريق ممكن - شوند.
عبداللّٰه بن عمرو مى‌گويد: من هر چه كه از رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‌شنيدم، مى‌نوشتم تا آن را حفظ كنم. قريش مرا از اين كار نهى كرد آنان گفتند كه تو هر چه از رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‌شنوى، مى‌نويسى؟ رسول خدا صلى الله عليه و آله بشرى است كه در حال غضب و رضا سخن مى‌گويد. من دست از نوشتن حديث كشيدم و خدمت رسول خدا صلى الله عليه و آله رسيده و موضوع را بر آن حضرت بازگو كردم. پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله با انگشت مبارك به دهان خود اشاره كرده و فرمود: بنويس، قسم به كسى كه جانم به دست اوست، از اين دهان به غير از حق چيز ديگرى خارج نمى‌شود 1
ب) اشتغال به امر معاش
در مدينه زندگى بسيار سخت بود، مردم با سختى و زحمت فراوان مخارج خود را به دست مى‌آوردند، لذا تنها برخى از مردم كه كار كمترى داشتند، دائماً يا بيشتر اوقات با پيامبر صلى الله عليه و آله به سر مى‌بردند و از محضر آن حضرت بهره‌مند مى‌شدند و بقيه، يا از سخنان پيامبر صلى الله عليه و آله بى‌خبر بودند و يا توسط كسانى كه خدمت حضرت صلى الله عليه و آله مشرف مى‌شدند، استفاده مى‌بردند.
ج) سؤال نكردن از پيامبر صلى الله عليه و آله
صحابه عادت نداشتند كه از پيامبر صلى الله عليه و آله در امور دين سؤال كنند و گروهى تنها به انتظار مى‌نشستند تا شخصى اعرابى و باديه نشين نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله مشرّف شود و در امور دين سؤالى كند، تا آنان نيز از جواب پيامبر صلى الله عليه و آله بهره‌مند شوند. 2
امام على عليه السلام مى‌فرمايد: «اين گونه نبود كه همۀ اصحاب رسول خدا صلى الله عليه و آله از آن