31

تخصيص عام

پيش از اين گفتيم حكم «هر امر نوپيدايى، بدعت است» تخصيص مى‌خورد و امور نوپيداى دنيايى را شامل نمى‌شود؛ مانند وسائل خدمات رفاهى، خانه‌هاى جديد، وسايل حمل و نقل، كارخانه‌ها، صنايع، تسليحات و... . همچنين بيان شد كه همه بر بدعت نبودن اين امور اتفاق نظر دارند. اكنون مى‌گوييم اگر در امور دينى نيز با هنجارهاى نوپيدايى روبه‌رو شديم، اين هنجارها از اين حكم تخصيص مى‌خورند و از دايره افراد عام خارج مى‌شوند و ديگر نمى‌توان اين امور را در ذيل حكم «هر امر نوپيدايى بدعت است» قرار داد؛ زيرا امور نوپيداى دينى كه با اصول و قواعد دين همخوانى داشته باشد، بدعت ناپسند نيست. از اصول و قواعد دين مى‌توان به آيه: وَ افْعَلُوا الْخَيْرَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ؛ «و كار نيك انجام دهيد، تا رستگار شويد!» (حج:77) و آيه إِنّٰا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنّٰا لَهُ لَحٰافِظُونَ ؛ «ما قرآن را نازل كرديم و ما به طور قطع آن را حفظ مى‌كنيم!» (حجر: 9) اشاره كرد.