56امام صادق(ع) در دنباله حديث فوق فرمود: «آدم به مقدارى كه خدا ميداند در روى زمين توقف كرد نه خدا با او سخن ميگفت و نه رسولى را به سويش ميفرستاد و خداوند به ملائكه از صبر آدم مباهات ميكرد. زمانى كه اراده خدا تعلق گرفت به اين كه آدم توبه كند، جبرئيل را به سوى او فرستاد. جبرئيل به او گفت: سلام بر تو اى آدم كه بر امتحان و آزمايش خدا و گرفتاريها صبر پبشه كردى و از اشتباهت به درگاه خداوند توبه نمودى؛ خداوند مرا فرستاد تا مناسكى را بتو ياد بدهم كه خداوند ميخواهد به سبب آنها توبهات را بپذيرد. »

ج. معمارى خانه و معين نمودن مشاعر

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: «فَأَخَذَ جَبْرَئِيلُ (ع) بِيَدِ آدَمَ (ع) حَتَّى أَتَى بِهِ مَكَانَ الْبَيْتِ فَنَزَلَ غَمَامٌ مِنَ السَّمَاءِ فَأَظَلَّ مَكَانَ الْبَيْتِ فَقَالَ جَبْرَئِيلُ (ع) : يَا آدَمُ خُطَّ بِرِجْلِكَ حَيْثُ أَظَلَّ الْغَمَامُ فَإِنَّهُ قِبْلَةٌ لَكَ وَ لآِخِرِ عَقِبِكَ مِنْ وُلْدِكَ. فَخَطَّ آدَمُ(ع) بِرِجْلِهِ حَيْثُ أَظَلَّ الْغَمَامُ ثُمَّ انْطَلَقَ بِهِ إِلَى مِنًى فَأَرَاهُ مَسْجِدَ مِنًى فَخَطَّ بِرِجْلِهِ وَ مَدَّ خِطَّةَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ بَعْدَ مَا خَطَّ مَكَانَ الْبَيْتِ ثُمَّ انْطَلَقَ بِهِ مِنْ مِنًى إِلَى عَرَفَاتٍ.»