37 مَا وَقَفْتَ عِنْدَ الْعَلَمِ وَ النَّمِرَاتِ نَوَيْتَ أَنَّهَا شَاهِدَةٌ لَكَ عَلَى الطَّاعَاتِ حَافِظَةٌ لَكَ مَعَ الْحَفَظَةِ بِأَمْرِ رَبِّ السَّمَاوَاتِ؟ قَالَ: لَا. قَالَ: فَمَا وَقَفْتَ بِعَرَفَةَ وَ لَا طَلَعْتَ جَبَلَ الرَّحْمَةِ وَ لَا عَرَفْتَ نَمِرَةَ وَ لَا دَعَوْتَ وَ لَا وَقَفْتَ عِنْدَ النَّمِرَاتِ.

امام سجاد (ع) به شبلى فرمود: آيا وقوفى در عرفات داشتى؟ بر جبل الرحمه بالا رفتى و وادى نمره را شناختى و خدا را نزد آن ستون و سنگها خواندى؟ گفت: آرى. فرمود: آيا با وقوفت به عرفات به معرفت و شناخت خدا دست يافتى و دانستى كه نامه اعمالت به دست خداوند است و او بر باطن و قلب تو آگاه است؟ گفت: نه.

آيا با بالا رفتنت به جبل الرحمه در نظر گرفتى كه خداوند به هر زن و مرد مؤمنى رحم ميكند و امور هر زن و مرد مسلمانى را به عهده دارد؟ گفت: نه. آيا در گذرت به نمره تصميم گرفتى تا به فرمان خدا عمل نكردهاى به كسى امر نكنى و تا نواهى خدا را امتثال نكردهاى كسى را از كارى منع نكنى؟ گفت: نه. فرمود: زمانى كه نزد ستون و نمرات ايستادى آيا توجه داشتى كه آنها همراه با كرام الكاتبين به امر خداوند شاهد بر اعمال تو هستند؟ گفت: نه. فرمود: پس به عرفه وقوف نكردهاى و بر جبل