46گونه بدى در تاريخ اسلامى به او نسبت داده مى‌شود.)
ابن ابى دنيا (م 281) كتابى به نام من عاش بعد الموت (كسانى كه بعد از مرگ زيسته‌اند) تأليف كرده است و اين كتاب از سوى دار الكتب الإسلامية در بيروت با تحقيق در سال 1987 م نشر يافته است.
أبو نعيم اصفهانى در كتاب دلائل النبوة و سيوطى در كتاب خصائص الكبرى بابى خاص در معجزات پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) درباره زنده كردن مردگان قرار داده‌اند.
و نيز روايت كرده‌اند كه زيد بن حارثه و ربيع بن خراش و مردى از انصار، بعد از مرگ سخن گفته‌اند. 1
*شبهاتى درباره رجعت
درباره اعتقاد به رجعت شبهاتى هست كه پاسخ روشنى را مى‌طلبد.
1. اعتقاد به رجعت موجب تشويق به معصيت است، به جهت اينكه هنگام رجعت شخص مى‌تواند از گناهان گذشته خود توبه كند؟
اين اشكال در صورتى وارد است كه رجعت، عمومى باشد و همه مردم را در بر بگيرد، و يا اينكه نام افرادى كه دوباره به دنيا بر مى‌گردند معين شده باشد; حال آن كه چنين نيست، زيرا رجعت مخصوص سران كفر و رهبران ايمان است و كسى نمى‌تواند نام افراد را معين كند و امر به دست خداوند است و همين مقدار در ارتباط با تشويق نكردن به معصيت كافى است.
2. اعتقاد به رجعت، موجب قائل شدن به تناسخ مى‌شود كه ميان مسلمانان مردود است؟
بايد گفت: عقيده به تناسخ، مقوله‌اى است و اعتقاد به رجعت مقوله ديگر كه با آن تباين كلى دارد. تناسخ حلول ارواح مردگان در بدن ديگران - كه حيات دنيوى دارند - مى‌باشد; در حالى كه مراد از رجعت بازگشت ارواح برخى از مردم به بدنهاى آنان است (مانند