33عموم انسان‌ها در سفر، نگران بوده و آرامش روحى و روانىِ درستى ندارند، بهويژه اگر مقصدشان جايى است كه پيش‌تر به آنجا مسافرت نكرده باشند. در چنين سفرهايى، جوانمردى آن است كه با نشاط و خوش برخوردى، همسفران را از افكار و انديشه‌هاى دلهره‌آور به دور سازد و با پذيرايى از توشه خود روحيه صفا و يكرنگى و محبت را حاكم كند و از نقل مشكلات و اسرار آنان پس از سفر، پرهيز كند و نيكويى‌ها و خوبى‌هاى همسفران را بازگويد و از اين‌كه توفيق چنين مسافرتى روزى او شده، خداوند را شكر كند و سپاس‌گويد و مراتب علاقه‌مندى خود نسبت به آنان را نقل كند 1 كه اين امور موجب تحكيم محبّت و خاطره‌هاى نيكو خواهد بود و از آنچه موجب تحقير و اذيت همسفران مى‌شود بپرهيزد. 2
على(عليه السلام) كسانى را كه شيوه برخوردشان به‌گونه‌اى است كه همسفر خود را مجبور به كنار آمدن با خود مى‌كنند، نمى‌پسندد، 3 ومحبّت و ملاطفت با افراد آسيب‌پذير را موجب نزول رحمت خداوند مى‌داند 4 و رحمت خداوند محيط بر همه چيز است.