57

مسخ گنهكار

اگر كسى نزد كعبه گناهى انجام دهد، ممكن است كعبه چنان او را ادب كند كه باعث مسخ انسان شود. اين حادثه در تاريخ رخ داده است، در زمان جاهليت عرب‌ها بت‌پرست بودند. در اين ميان نام دو بت معروف‌تر بود: يكى به‌نام «اساف» كه بت قريش بود و ديگرى به‌نام «نائله» كه آن را ميان صفا و مروه براى پرستش قرار داده بودند. قريش آن دو را مى‌پرستيدند.

اين دو بت شباهت زيادى به انسان داشتند. از حضرت على عليه السلام در اين‌باره سئوال شد، امام فرمود:

«آن دو جوانى زيبا بودند، اساف پسر و نائله دختر بود. زمانى با هم براى طواف كعبه رفتند، در آنجا خلوتى يافتند و گناهى مرتكب شدند. خداوند آن دو را مسخ نمود.» ¹

حديث ديگرى از امام صادق عليه السلام است:

«زنى مشغول طواف بود، مردى پشت سر او قرار گرفت آن مرد به گناه، دست زن را گرفت. در اين حال دست او به دست زن گره خود به‌گونه‌اى كه جدا نمى‌شد. آن دو را نزد حاكم بردند، فقها آمدند، صحنه را ديدند و فتوا به قطع دست دادند. در آن‌جا يكى از نوادگان پيامبر صلى الله عليه و آله حضور داشت گفت: بهتر است از حسين بن على عليه السلام استمداد جوييم. شب همه نزد او حاضر شدند و از او كمك خواستند، امام عليه السلام رو به قبله شد، مكث طولانى نمود و از خدا خواست تا اين‌كه دست آنها از هم جدا شد.» ²

كشتن بى‌ادب

اگر كسى از روى تعمد و عناد كعبه را آلوده و نجس كند، اعدام خواهد شد و كسى كه مسجدالحرام را عمداً نجس كند، محكوم ضرب شديد است. ابى‌صباح كنانى مى‌گويد:

از امام جعفر صادق عليه السلام پرسيدم: نظر شما دربارۀ كسى كه مسجدالحرام را