48 آسمان‌ها و زمين را در شش روز آفريد و عرش او بر روى آب بود.» يا در سورۀ نازعات (33 - 27) به خلقت آسمان، شب، آب و كوه‌ها اشاره مى‌كند. يا اين‌كه به پديدۀ دخان اشارتى دارد. ¹ اما بجز اين‌ها، قرآن به مسألۀ دحوالارض يا انبساط زمين هم اشاره‌اى دارد: «وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذٰلِكَ دَحٰاهٰا» ؛ ²«و پس از آن زمين را بگسترد.» دحوالارض از نقطه‌اى شروع مى‌شود كه طبعاً آن منطقه مركز زمين خواهد بود، مركز زمين جايى جز كعبه نيست. ³قصه ساختن بيت‌اللّٰه الحرام و نحوه تكوّن آن در فرمايشات معصومين ذكر شده است. امام باقر عليه السلام با اشاره به آيۀ «وَ كٰانَ عَرْشُهُ عَلَى الْمٰاءِ» مى‌فرمايد: ⁴«آب كه محل عرش الهى بود بر هوا قرار داشت و غير اينها مخلوقى نبود. چون خدا اراده فرمود زمين را بيافريند به بادها دستور داد تا به آب برخورد كنند موجى پديد آمد روى آن كف‌هاى فراوانى بود، آنها را در محل بيت جمع نمود تا كوهى از كف جمع شد سپس از آنجا زمين را گستراند.»

نحوه گسترش و بسط زمين بدين صورت است كه «خداوند زمين را از زير كعبه تا منىٰ گستراند، از منىٰ تا عرفات و از عرفات تا منىٰ و از منىٰ تا كعبه، سپس بيت را از آسمان نازل كرد در حالى كه چهار در داشت و به هر دربى قنديلى از طلاى بهشتى آويزان بود.» ⁵نكتۀ جالب و ظريفى كه بدان تصريح شده است علت سياهى جايگاه كعبه است در حالى‌كه براساس احاديث جايگاه كعبه از كف‌هاى روى آب ساخته شده كه طبعاً بايد سفيد باشد، علت تغيير رنگ جايگاه كعبه و اطراف آن گناهان بشر و پيش از همه كشتن فرزند آدم بود. امام صادق عليه السلام فرمود ⁶:

«جايگاه كعبه سرزمينى مرتفع و سفيد بود كه همچون خورشيد و ماه مى‌درخشيد تا آنكه از دو فرزند آدم، يكى آن ديگرى را كشت پس سياه شد، چون آدم فرود آمد خداوند همه‌جاى آن زمين را براى او بالا آورد تا آن را ديد.

سپس فرمود: همه اين از آن توست. گفت: خدايا اين زمين سفيد درخشان چيست؟ فرمود: آن زمين من است.»