28زائر بيت اللّٰه‌الحرام ميهمان خدا مى‌شود و خدا از او پذيرايى خواهد كرد. خداوند سبحان به آدم عليه السلام چنين وحى نمود:

«منم خداى صاحب بكة. اهل آن، همسايگان منند و زائرانش ميهمانان من. آن را با آسمانيان و زمينيان آباد مى‌كنم، گروه گروه، ژوليده و غبارآلود به زيارت آن مى‌آيند و با تكبير و لبيك گويى، به درگاه من مى‌نالند. پس هر كه به قصد زيارت آيد و جز آن نيتى نداشته باشد، مرا ديدار كرده و او مهمان من است و بر من نازل شده و سزاوار است كه با كرامت‌هاى خود به او هديه دهم». ¹

انسانى كه به ميهمانى مى‌رود، طبعاً از قبل دعوتى از او شده است. آنگاه كه به ميهمانى مى‌رود، خود را كاملاً براى ضيافت آماده مى‌كند. در ميهمانى معمولاً ميزبان و عوامل او از ميهمان پذيرايى مى‌كنند و تا هنگامى كه ميهمان در خانۀ اوست، ميزبان اين مسؤوليت را در حد كمال انجام مى‌دهد. خداوند انسان‌ها را به اين ميهمانى فراخوانده است: «وَ لِلّٰهِ عَلَى النّٰاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطٰاعَ إِلَيْهِ سَبِيلاً...». ² همچنين در فراخوانى عام فرمود: «وَ أَذِّنْ فِي النّٰاسِ بِالْحَجِّ...». ³

از سوى ديگر خداوند خانۀ خود را براى ميهمانان آماده و پاكيزه كرده است: «أَنْ طَهِّرٰا بَيْتِيَ لِلطّٰائِفِينَ ...». ⁴ خداوند بيگانه را به اين ميهمانى راه نمى‌دهد. «در روز حج بزرگ از جانب خدا و پيامبرش به مردم اعلام شد كه خدا و پيامبرش از مشركان بيزارند». ⁵ خداى‌سبحان منافع بيشمارى را در حج قرار داده است ⁶ تاحج‌گزار از تمامى آنها بهره ببرد، حيوانات هم در اين ميهمانى آسوده‌اند؛ زيرا صيد آنها حرام است. پروردگار عالم زائران خانه‌اش را به عنوان ميهمان خود پذيرفته و تحفه‌ها و هدايايى براى آنها آماده ساخته است.

اميرمؤمنان عليه السلام براى انجام كارى وارد مكه شد، باديه‌نشينى را ديد كه خود را به پرده‌هاى كعبه آويخته و با خداى خويش چنين مى‌گويد: «اى صاحب خانه! خانه، خانۀ تو و ميهمان، ميهمان توست. هر ميهمانى در ميهمانى‌اش بهره‌اى دارد، پس امشب بهرۀ مرا آمرزش من