53 قائلين به وجوب استيجار، به روايت ابن عباس از پيامبر اكرم(ص)استدلال كرده‌اند. ابن عباس مى‌گويد:
«اِنّ امرأة مِنْ خثعم قالت لرسول‌الله(ص)يا رسول‌الله فريضۀ‌اُّلله فى‌الحج عَلى عبادِهِ، ادْركتُ ابى شَيْخاً كبيراً لا يستطيع انْ يثبتَ على الراحله، افأَ حِجُّ عنه؟ قال نَعَم.» 1«زنى از طائفه خثعم به رسول‌الله عرض كرد: يا رسول‌الله، واجب الهى در حج، به عهده بندگانش مى‌باشد، پدر من پير است و قدرت ندارد بر مركب بنشيند، آيا مى‌توانم از جانب او حج كنم؟ فرمود: آرى.»
و روايات ديگرى نظير آن:
و امّا «قياس» دليل كسانى است كه استيجار را واجب نمى‌دانند. و لذا مى‌گويند: اقتضاى قياس آن است كه هيچ كس نتواند در عبادت از ديگرى نيابت كند، يعنى همان طور كه نيابت در نماز صحيح نيست، در حج نيز كه از عبادات است، نيابت معنى ندارد.
مسائل نيابت
1 آيا صروره (نو حاجى) مى‌تواند نايب شود يا نه؟ به فتواى عدّه زيادى از فقهاى اهل سنّت، صروره نمى‌تواند نايب شود وليكن اماميّه به چنين شرطى فتوا نداده و از اين رو گفته‌اند: كسى كه تا به حال به حج نرفته، مى‌تواند براى شخص ديگرى نايب شود.
و اگر در روايات امر شده است كه براى معذور يا مريض صروره را نائب بگيريد، اين امر دلالت بر وجوب، و تعيين صروره براى نيابت ندارد; بلكه از آنجا كه اهل تسنن انتخاب صروره را منع كرده‌اند، ائمّه معصومين فرموده‌اند: «شما صروره را نايب بگيريد و اشكالى هم ندارد.» بالاخره اين امر، در مقابل منع آنهاست و معنايش اين است كه صروره گرفتن اشكال ندارد نه اين كه واجب باشد.
2 اگر از جانب معذور حج نيابتى بجاى آورند، آيا واجب است پس از رفع عذر خودش حج كند يا نه؟ به فتواى بسيارى از فقهاى اماميّه: انجام حج، پس از رفع عذر واجب است، چون آنچه را كه قبلاً توسط نايب انجام شده مربوط به واجب مالى او بوده و آنچه را كه اكنون بايد به مباشرت خود انجام دهد، مربوط به واجب بدنى او مى‌باشد.
در اين فتوا، حنفيان، شافعيان و مالكيان (بنا به نقلى) از اماميّه تبعيّت كرده‌اند. 2 ولى حنابله، بر اساس نقلى كه از آنها شده است مى‌گويند: حج مجدّد، پس از رفع عذر، بر منوب عنه واجب نيست.