25
نماز جمعه
ظهر براى نماز جمعه به مسجدالنبى رفتم، دريايى از انسانها در حرم پيامبر موج مى‌زد. فريضۀ سياسى - عبادى نماز جمعه، آن هم در كنار قبر رسول خدا «ص» كه اين عزّت و وحدت را به مسلمين بخشيده، مغناطيسى نيرومند بود كه اين همه دل و گوش را آماده نگهداشته تا در «خطبه»، جانهايشان سيراب و عقلهايشان اشباع گردد. امّا دريغ كه در روضۀ نبوى و در محلّى كه خطبه‌هاى بيدارگر پيامبر ايراد مى‌شد، تشنگى مسلمانان برطرف نمى‌شود و نماز جمعه‌اى برگزار مى‌گردد كه شكوه ظاهرى آن چشمگير، امّا محتواى آن بسيار ناچيز است.
از اين تريبون بين المللى اسلام، چه چيزى گفته شد؟ خطبه‌هاى تكرارى و متن از پيش نوشته شده، با گوشه‌ها و تعريضهايى به اعمالِ مشركانۀ! برخى از مردم كه حج و اسلام را به چيزهاى ديگر مى‌آلايند كه اشاره به انديشه‌ها و برنامه‌هاى ايرانيان و شيعيان است كه در چهارچوبِ محدودِ «اسلام ناب آمريكايى» آنان نمى‌گنجد.
دلم به حال مسلمانان مى‌سوزد كه از اقصىٰ نقاط جهان به اين «مدينةالرسول» آمده‌اند و چهارتا كلمۀ حسابى نيست كه بشنوند.
حج و زيارتشان شكلى كم محتوا دارد.
وقتى توسعه در ساختمان به تضييق در انديشه‌ها بيانجامد، ارزشهاى مقدّس فدا مى‌شود. راستى، رسول‌اللّٰه «ص» چه قدر مظلوم است! ..