71غَيْرُ مُفَهَّمَةٍ»؛ ¹«عمّه جان! تو به لطف خدا،دانشمند بدون معلم و انديشمند بدون استاد هستى».

آرى! در دانش و فهم و انديشه،با لياقت خود و عنايت الهى به كمالات الهى راه يافت و همچون اولياى خدا و معصومان عليهم السلام،بى‌واسطه نور و معرفت كسب كرد.

ج) عبادت و تهجّد

حضرت زينب عليها السلام،همانند پدر و مادرش،رسول خدا صلى الله عليه و آله و برادرانش،قبل از هر چيز بندۀ خالص خدا بود.شب زنده‌دارى او هرگز ترك نشد؛حتى در شب 11 محرم (شب شام غريبان) با وجود آن همه داغ،اندوه و خستگى،نماز شب خواند.امام سجاد عليه السلام مى‌فرمايد:«در آن شب ديدم عمه‌ام زينب عليها السلام،نشسته مشغول نماز و عبادت بود». ²امام حسين عليه السلام به قدرى به خلوص،عرفان و بندگى زينب عليها السلام اعتقاد داشت كه هنگام خداحافظى آخر،از خواهرش درخواست دعا كرد و به او فرمود:«يا اخْتاهُ! لاٰ تَنْسَيْنِى فِى نافِلَةِ اللَّيْلِ» ³؛«خواهرم مرا در نماز شب فراموش مكن».

د) احترام امام حسين عليه السلام به حضرت زينب عليها السلام

امام حسين عليه السلام علاقۀ زيادى به حضرت زينب عليها السلام داشت.نقل شده كه روزى امام حسين عليه السلام،مشغول تلاوت قرآن بود،در اين هنگام حضرت زينب عليها السلام وارد شد؛تا چشم امام حسين عليه السلام به خواهرش افتاد،به احترام خواهر قرآن را كنار گذاشت و در برابر حضرت زينب عليها السلام بلند شد. ⁴