41

7.دورى از شهرت طلبى

(اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَيٰاةُ الدُّنْيٰا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ زِينَةٌ وَ تَفٰاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَ تَكٰاثُرٌ فِي الْأَمْوٰالِ وَ الْأَوْلاٰدِ كَمَثَلِ غَيْثٍ أَعْجَبَ الْكُفّٰارَ نَبٰاتُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرٰاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَكُونُ حُطٰاماً وَ فِي الْآخِرَةِ عَذٰابٌ شَدِيدٌ وَ مَغْفِرَةٌ مِنَ اللّٰهِ وَ رِضْوٰانٌ وَ مَا الْحَيٰاةُ الدُّنْيٰا إِلاّٰ مَتٰاعُ الْغُرُورِ) ¹

بدانيد كه زندگى دنيا، در حقيقت، بازى و سرگرمى و آرايش و فخرفروشىِ شما به يكديگر و فزون‌جويى در اموال و فرزندان است. ]مَثَل آنها [چون مثل بارانى است كه كشاورزان را رُستنى آن ]باران [به شگفتى اندازد، سپس ]آن كشت [خشك شود و آن را زرد بينى، آنگاه خاشاك شود. و در آخرت ]دنيا پرستان را [عذابى سخت است و ]مؤمنان را [از جانب خدا آمرزش و خشنودى است، و زندگانى دنيا جز كالاى فريبنده نيست.

همگان مى‌دانند كه دنيا و آنچه در اوست فى نفسه مذموم نيست. اگر دنيا به عنوان وسيله و ابزارى براى آخرت باشد بهترين است. اساساً رسيدن به نعمت‌هاى آخرت و مقام قرب پروردگار بدون گذر از دنيا امكان پذير نيست. آنچه كه مذموم است طلب دنيا