55«بركت ده اهل مدينه را در مكيال 1 ايشان و صاع 2 ايشان و مد 3 ايشان.»
صاحب تاريخ مى‌گويد:
«يك مُدّ كافى است در مدينه كسى را كه در غير او كفايت نمى‌كند او را آن مقدار.»
و در صحيح مسلم است:
«اللهم بارك لنا فى مدينتنا، اللهم بارك لنا فى صاعنا، اللهم بارك لنا فى مُدنا، اللهم بارك لنا فى مدينتنا، اللهم اجعل مع البركة بركتين.»
اول طلب بركت نمود در امور مذكوره بعد از آن از غايت التفات و عنايتى كه به آن محل شريف و اهل آن داشت طلب نمود كه با هر بركتى از آن بركاتِ مطلوبه دو بركتى ديگر زياده كند [8 - آ] و ايضاً آمده:
«اللهم بارك لنا فى ثمرنا و بارك لنا فى مدينتنا و بارك لنا فى صاعنا و بارك لنا فى مُدّنا، اللهم انّ ابراهيم عبدك و خليلك و نبيك و انى عبدك و نبيك و انّه دعاك لمكّة و انا ادعوك للمدينة بمثل ما دعا لمكة و مثله معه.»
[پيامبر] اوّل بركت طلبيد در امور مذكوره و بعد از آن اهتماماً بشأن الاجابة گفت:
«الهى، ابراهيم - عليه‌السلام - بنده و خليل يعنى دوست و پيغامبر تو بود و من نيز بنده و پيغامبر توام، او دعا كرد در حق مكه من نيز دعا مى‌كنم در حق مدينه و مى‌طلبم از تو آنچه او طلبيده به زيادتى مثل آن.»
آمده است: هرگاه كه نوباوۀ 4 ثمر مى‌رسيد آن را به حضرت مى‌آوردند و ايشان آن را مى‌گرفتند و مى‌گفتند:
«اللهم بارك لنا فى ثمرنا و بارك لنا فى مدينتنا» 5بنابراين 6 شكّ نيست كه اين دعا بسيار تكرار يافته. فايدۀ تكرار دعا با وجود اجابت