92ه : نفوذ در ابعاد روح و روان بشر.
ابن ابى‌الحديد (قرن هفتم) مى‌گويد:
«به حق سخن على عليه السلام را از سخن خالق فروتر و از سخن مخلوق فراتر خوانده‌اند. همۀ مردم، فن خطابه و نويسندگى را از او گرفته‌اند. كافى است كه مردى مانند «جاحظ» در «البيان و التبيين» و ساير كتب خويش ستايشگر او است.» 1