56با اشغال عراق توسط انگلستان، آرزوى استعمار پير برآورده گرديد. «لرد كرزن» وزير امور خارجه بريتانيا در سال 1338ه . ق. گفت:
«اشغال عراق يعنى سه قرن فعاليت و نقشه‌هاى انگليس در خاورميانه.»
«سرويلسون» (فرماندار سياسى منطقه) در همان هنگام گفت:
«تمامىِ مناطق سوق الجيشى در بغداد است و ما با اشغال عراق موفق شديم خنجرى بر جهان اسلام فرود آوريم و از اتحاد مسلمين بر ضدّ سياست‌هايمان در خاورميانه جلوگيرى كنيم. براى ما مسلّم است كه در زمان صلح نيز بايد اين كشور را حفظ كنيم؛ زيرا بين‌النهرين براى ما چون ميخى است كه همه كشورهاى زير سلطه انگليس را در منطقه نگه مى‌دارد؛ لذا نبايد عراق با ديگر كشورهاى اسلامى متحد شود.»
طراحان سياست استعمارى به منظور توسعۀ نفوذ خويش در عراق، نقشه‌هايى به شرح زير به اجرا در آوردند: 1. تأكيد بر گسترش احزاب ملى گرا 2. تثبيت موقعيت فئودال‌ها و سرمايه داران 3. نفوذ در ميان عشاير و تبانى با برخى سران طوايف 4. فشار سياسى بر روحانيت شيعه و مسلمانان مبارز 5. تحريص اعراب خاورميانه بر ضدّ دولت عثمانى كه از بغداد رهبرى مى‌شد 6. ايجاد انحراف در نهادهاى فرهنگى آموزشى عراق 7. دگرگون نمودن زندگى سنتى و روابط اجتماعى مردم و تبليغات در جهت سست نمودن اعتقادات آنان و نيز تضعيف هويت بومى 8 . جايگزينى نظام ادارى انگليسى به جاى سيستم قبلى و اشغال مناصب حساس توسط انگليسى‌ها 9. انتشار اسكناس‌هاى انگليسى به جاى پول رايج عراق 10. بالا بردن بهاى مواد اوليه و ارزاق مورد نياز مردم به منظور كسب ماليات افزونتر و ايجاد فشار بر مسلمانان 11. طراحى سياست‌هاى منفى در خصوص كشاورزى، بازرگانى، حمل و نقل و ارتباطات براى محكم نمودن روند سلطه‌گرى.
با وجود اين همه نقشه كه مقامات انگليسى براى رسيدن به مقاصد شوم خويش به