38احكام فقهىِ سفرِ زيارتى عتبات
احكام فقهىِ سفرِ زيارتى عتبات
محمدحسين فلاح‌زاده
مقدمه
امام خمينى قدس سره : فقه، تئورى واقعى و كامل ادارۀ انسان از گهواره تا گور است.»
از آنجا كه «فقه» برنامۀ عملى تمام زندگى است، براى همۀ مراحل آن، در حضر و سفر، در تنهايى يا جمع، در اعمال فردى يا اجتماعى، قانون عملى دارد، لذا بر آن شديم تا در اين نوشتۀ مختصر برخى از احكام مربوط به سفر زيارتى عتبات را مرور كنيم، باشد كه با مراعات آنها، زائران عزيز بتوانند وظيفۀ دينى خود را بهتر بشناسند و در اين سفر معنوى بهرۀ بيشترى ببرند.
احكام و آداب سفر
در اين بخش گوشه‌اى از آداب و احكام سفر را با استفاده از منابع فقهى در سه بخش: «پيش از سفر»، «در سفر» و «نماز مسافر» مى‌آوريم:
پيش از سفر
اين كارها پيش از سفر و هنگام آغاز آن مستحب است:
1. طلب خير از خداوند؛ بدين معنى كه از خداوند، خير و خوبى در اين سفر را درخواست كند.
2. اطلاع دادن به دوستان و بستگان و حلاليّت طلبيدن از آنان.