30شُفَعَاءَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ»؛ ¹

«براى هر امامى به گردن شيعيان و هوادارانش پيمانى است؛ از جمله وفا به اين پيمان، زيارت قبور آنان است. پس هر كس از روى رغبت و پذيرش، آنان را زيارت كند، امامان در قيامت شفيع ايشان خواهند بود.»

بر اساس همين وفاى به عهد است كه شيعه همواره در احياى نام و ياد و زيارت قبور اولياى دين، چه رنج‌ها كه كشيده و چه شهيدها كه داده است و اكنون نيز اين خط ايثار و شهادت دوام دارد و زيارت ادامۀ همين خط است و تبرّك و توّسل و استشفا و استشفاع، فيض‌گيرى از آن معنويات است، كه سيره و روش گذشتگان صالح ما نيز همين بوده است.

توسّل

با توسّل به ارواح مطهّر پيشوايان معصوم عليهم السلام است كه زيارت معنا پيدا مى‌كند و قبولى اعمال عبادى ما، بدون «استشفاع» و «توسّل» و بدون عرض ارادت و «مودّت» به آستان اقدسشان، بى‌ثمر و قاصر از وصول به هدف است و اشرف انبيا حضرت محمّد مصطفى صلى الله عليه و آله در اين‌باره چنين فرموده است:

«...وَ الَّذِي نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِيَدِهِ لَوْ أَنَّ عَبْداً جَاءَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِعَمَلِ سَبْعِينَ نَبِيّاً مَا قَبِلَ اللَّهُ ذَلِكَ مِنْهُ حَتَّى يَلْقَاهُ بِوَلاٰيَتِي وَ وَلاٰيَةِ أَهْلِ بَيْتِي». ²«سوگند به آنكه جان محمّد در دست اوست، اگر بنده‌اى در روز قيامت، عمل هفتاد پيغمبر را بياورد، خدا آن را از وى نمى‌پذيرد تا اينكه با «ولايت» من و «ولايت» اهل بيت من، خدا را ملاقات نمايد.»

و در روايت ديگر چنين فرمود: