31
تولّد
پنجاه سال از غروب آفتاب آسمان وحى مى‌گذشت و بيش از بيست سال زمين و زمان از تابش خورشيد قسط و عدالت محروم بود، پنجاه سال پيش از اين، پيامبر اسلام(ص) رحلت فرمود و در طول اين نيم قرن، تنها چهار سال و نه ماه آفتاب عدالت درخشيد، هر چه بود سياهى بود و ستم، ظلم بود و ظلمت، هر چه عقربۀ تاريخ به جلو مى‌رفت سيطرۀ سياهى و ستم بيشتر مى‌شد و اين سيطره چنان با سرعت پيش مى‌رفت كه ديگر اميد به نجات نبود، مى‌رفت كه قرآن و اسلام نيز به فراموشى سپرده شود و اين، يعنى محو حقايق و نابودى انسانيت و به باد رفتن تمام زحمات و خدمات پيامبران و اصلاحگران تاريخ. به عبارت ديگر تحريف و تدفين تاريخ، تاريخى كه رسولان حق، از آدم تا خاتم به آفرينش آن كمر همّت بسته و با تحمّل سختى‌هاى طاقت‌فرسا و با صداقت و صميميت فوق العادۀ خويش آن را ساخته بودند و چه ميثم‌ها كه در حراست از آن به سرِ دار نرفته و چه ابوذرها كه به خاطر آن، شكنجه و تبعيد نشده بودند و از همه مهمتر على(ع) آن عين عدل و عرفان و انسان كامل در اين راه مقدّس شهيد شده و با خون خويش محراب مسجد را رنگين ساخته بود، همچنين امام حسن مجتبى(ع) كه در راه